Pytanie naszego czytelnika dotyczy sprawy pamięci duszy. Czy pamięć do „odpowiednie komórki w ludzkim mózgu trzymające Bóg raczy wiedzieć w jaki sposób informacje”, czy też jest to element duszy. Nasze zdanie jest oczywiste: absolutnie to drugie!

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Monday, March 13, 2017 8:25 PM

To: pytania@nautilus.org.pl

Subject: Czy dusza/świadomość posiada pamięć?

Cześć moi drodzy!

Piszę ponownie, bo jedna rzecz mnie trapi, a mianowicie:

Jest taka internetowa telewizja NTV i bardzo lubię oglądać ich programy. W tej telewizji parę razy występował Pan Jarosław Dobrucki, który przeżył śmierć kliniczną trzy razy. W jednym z wywiadów powiedział, że kiedy człowiek umiera, a jego jaźń/dusza unosi się DO GÓRY - czyli tam, skąd przybyła - to ON (jego jaźń) była "zobojętniała" w stosunku do ciała fizycznego - tutaj OK!

Natomiast powiedział jeszcze coś takiego, że jego jaźń nie pamiętała tego, co pamietał mózg! Chodzi o to, że on, oddzieliwszy się od ciała fizycznego czuł, że jest sobą, ale nie zabrał ze sobą tych wszystkich informacji, które przez parę(naście) lat były zgromadzone w jego mózgu.

Do czego zmierzam - ano do tego, że on opowiadał, jakoby poczuł się tam po śmierci poniekąd zagubiony. Owszem, mógł decydować, w którym kierunku ma się udać, dostał nawet duchowego przewodnika, natomiast ni cholery nie pamiętał tego, czego nauczył się na Ziemi - czyli nie zdawał sobie sprawy, że umarł i że po śmierci należy iść w kierunku światła. A chłop głupi nie jest.

Ja myślałem, że mój rozwój duchowy, pomoże mi w przejściu na drugą stronę bez zbędnych komplikacji, bo będę wiedział, że umarłem. Ale z tego co się okazuje, na powyższym przykładzie, to te informacje raczej nie są przekazywane do naszej duszy w momencie śmierci? Czyli informacje zawarte na dysku twardym, jakim jest nasz mózg, zostają sformatowane już w momencie przejścia z jednego stanu w drugi.

 Dla mnie nie jest to dobra informacja, bo myślałem, że rozwijając siebie tutaj, na tej planecie, będę świadomy, że już umarłem i będę wiedział, co mam dalej robić po śmierci.

 Jeżeli tak nie jest, to po co mi zgłębiać tę wiedzę, skoro po "umarciu" i tak nie będę pamiętał, zeby iść w kierunku światła? Ech...

 No chyba, że przypadek tego Jarosława Dobruckiego jest nietypowy i macie jakieś przypadki potwierdzające to, że po śmierci zabieramy ze sobą dane z naszego mózgu?

 Pozdrawiam - jak zwykle serdecznie - Robert.

Nie znamy „przypadku pana Dobruckiego”, ale nie musimy się nawet go analizować, gdyż mamy tysiące innych z naszego archiwum FN, aby jasno udzielić odpowiedzi: mózg jest tylko przekaźnikiem i odbiornikiem informacji! Wbrew temu, o czym jest przekonana nauka akademicka bynajmniej ich „nie magazynuje”, a jedynie odbiera. Są części mózgu odpowiedzialne za odbiór informacji „takich czy innych”, ale nie zachodzi żaden proces „magazynowania”. Wszystko mamy „po śmierci fizycznej” do naszej dyspozycji.

Jeśli kiedyś zobaczy pan w akcji prawdziwe medium czyli osobę obdarzoną darem rozmowy z duchami, to wtedy będzie jasne, że duchy można zapytać o rzecz dowolną i mają pamięć idealną. Udzielają – często z zachowaniem poczucia humoru – odpowiedzi na pytania, gdzie została schowana jakaś rzecz, kto „lubił jakie powiedzenia” itp. Pamiętają wszystko!

Stopień rozwoju duchowego takiej duszy pozwala sięgać w banku pamięci nie tylko do przeszłości czy teraźniejszości, ale także do przyszłości. Ale to temat na oddzielną publikację.