Witam. Chciałam się zapytać od czego zależny jest ból po stracie ? Czy wpływa na to w znacznym stopniu osobowość czy przywiązanie? Czy taki ból to jest nasza karma, która z biegiem lat się wypala, godzimy się z pewnymi rzeczami i ból się zmniejsza itp. Czy to prawda, że jak się do czegoś przywiążemy tu w świecie materialnym to będziemy chcieli do tego wracać? Pozdrawiam

Zacznijmy od tego, że kiedy odchodzi od nas ukochana osoba ludzie płaczą nie nad nią, tylko… nad sobą. Świadomość, że teraz sobie przyjdzie nam „radzić bez niej” jest tak przerażająca, że wzbudza łzy i poczucie tragedii. Osoba, która umarła fizycznie przebywa w tak cudownym miejscu, tak bardzo lepszym od naszego świata, że bardzo często już w postaci astralnej nie rozumie, dlaczego wszyscy żałobnicy „nad nią płaczą”, skoro jej cierpienia (na przykład z długą i bolesną chorobą) właśnie się skończyły i jest „tak cudownie”. Tymczasem ci ludzie płaczą nad „swoim losem” bez tej osoby. Gdy kiedyś na Ziemi zapanuje wiedza o duchowości zniknie także „groza śmierci”, ale na to będziemy musieli poczekać jeszcze kilkaset, a może nawet kilka tysięcy lat.

Bardzo często duchy osób zmarłych proszą wręcz rodzinę (za pośrednictwem snów, ale także mediów czyli osób posiadających dar kontaktu z duchami), aby trochę „odpuściły pełną rozpaczy żałobę”, gdyż one na tamtym świecie odbierają to jako silną wibrację i zakłóca to im tamtą „misję”. Oczywiście jesteśmy wszyscy ludźmi i jasne jest, że po śmierci bliskich płaczemy i płakać będziemy, ale trzeba to robić „w rozsądnych granicach” i nie można pozwolić, aby ból po odejściu bliskiej osoby całkowicie wpłynął na nasze życie. Jeśli tak się stanie, wtedy może powstać element związany z karmą danej osoby i może być nawet taka sytuacja, że już po śmierci takiej osoby ona będzie musiała w kolejnym życiu przeżyć doświadczenie, które pozwoli jej „zrozumieć misterium śmierci jako wyzwolenia z cierpienia”. Nie ma sensu wchodzić tutaj w szczegóły, ale w każdym razie radzimy zachować „umiar w żałobie”. Mamy nadzieję, że lektura serwisu FN pozwala czytelnikom zrozumieć to, że śmierć fizyczna jest tylko „przejściem przez drzwi” i nie ma sensu zamartwiać się tym, że nasz bliski „zakończyć życie”, bo jego życie trwa dalej!

Sprawa przedmiotów – tu jest bardzo ważna sprawa, którą warto zapamiętać. Przedmioty trzeba szanować, mieć je w możliwie najmniejszej ilości (jakże jest to ciężkie w czasach „królestwa przedmiotu”, które teraz panuje na Ziemi), ale w żaden sposób się do nich nie przywiązywać!

Zdarza się, że osoba żyjąca w „ukochanym, umiłowanym nad życie domu” umiera i nie ma zamiaru tego domu opuścić, gdyż nie po to budowała wielkość i piękno tego domu przez całe swoje życie kosztem zdrowia i czasu, aby teraz „tak po prostu go oddać”. Tak bardzo często powstają nawiedzone domy, a duchy ludzi broniące „poprzedniego lokum za życia materialnego” to widok naprawdę tak smutny i żałosny, że jest najlepszym podsumowaniem naszych czasów, w których duchowością zajmuje się okręt Nautilus, a świat wokół „śmieje się z tego do rozpuku i zachęca, aby porzucić niewidzialne i skoncentrować się na tym, co można zobaczyć i dotknąć, czyli na materii”.